Voor de etnische Batak groep van het Tobameer in Noord Sumatra, - als ook bij andere gemeenschappen in Indonesië, - is hun minutieus handgeweven textiel, bekend als ¨Ulos¨ niet alleen maar gemaakt om te dragen zoals kleding, maar het zijn belangrijke status symbolen, en worden behandeld als kostbare erfstukken of als ceremoniële geschenken tijdens rituelen in de levenscyclus van de mens vanaf geboorte en bruiloften tot het overlijden.
Experience Indonesia in 360
Van oudsher is het weven de taak van alleen maar vrouwen, en mannen mochten het werk niet doen omdat geloofd werd dat vrouwen tijdens het weven de stof doordrenken met symbolische waarden die verbonden zijn met de rol van vrouwen in de zorg voor het gezin, kinderen en de gemeenschap. Terwijl het werk van de mannen is om de familie en het dorp te beschermen.
Daarom kan weven alleen maar in de vrije tijd gedaan worden als vrouwen thuis zijn en de kinderen er zijn. Dan is het dus een klein wonder dat een stof in een maand klaar kan zijn.
De Batak textielen worden meestal katoenen garen gebruikt en de kleuren worden gemaakt door de garen in verf gemaakt van planten te dompelen. De blauwe kleur wordt gemaakt van de indigo plant, rood wordt gemaakt door sappanhout en morinda die veel groeien in de tropische landen. Het geel wordt gemaakt van kurkuma, terwijl zwart wordt geproduceerd door het mengen van morinda en indigo, en groen is een mix tussen indigo en kurkuma.
Textielen worden geweven op de rugband of weefgetouwen op lichaamsspanning waar spanning wordt gecreëerd door het gewicht van de wever die staat tegen de rugband. Dat is de reden waarom dit type handgeweven stoffen zo breed als de spanwijdte van de armen van de wever kan worden gemaakt.
Door modernisering werd de ATBM (alat tenun bukan mesin) of de rechtopstaande niet-gemechaniseerde weefgetouw geïntroduceerd. Katoenen garen worden nu aangekocht in plaats van zelf gemaakt en worden meer synthetische kleuren gebruikt en gekocht in de winkels voor een goedkopere versie te maken om in moderne mode ontwerpen te gebruiken of om te verkopen aan de toeristen.
Tussen de verschillende types ulos, wordt de ulos sibolang vaak gebruikt. Dit is de blauwe ulos met lichtblauwe patronen met pijlpunt patronen. Deze ulos wordt gebruikt als sarong of schouder sjaal bekend als selendang.
De ulos ragi hotang of de gevlekte rotan stof wordt gebruikt tijdens een bruiloft, wanneer de ulos wordt gedrapeerd rondom de schouders van bruid en bruidegom met wensen dat het huwelijk langdurig zal zijn met sterke echtelijke banden zoals rotan. De ulos ragi hotang wordt ook gebruikt tijdens de geboorte van een jongen. Deze ulos heeft vaak prachtige ontwerpen met name een brede rand en afgewerkt met kwasten.
De ulos ragi hidup (of the leven patroon), aan de andere kant, kan worden gedragen door mannen of door hun weduwen tijdens speciale ceremoniën. Deze prachtige ulos bestaat uit een grote deel uit een rode kleur (of badan) met twee witte strepen van fijne versierde stukken aan de bovenkant en onderkant. Twee rode strepen worden genaaid in het hele stuk en dat maakt een lange ulos.
Tegenwoordig is het niet makkelijk om vrouwen te vinden die aan het weven zijn voor hun huis aan de rand van het Tobameer. Maar de echte traditionele ulos stoffen worden nog steeds gemaakt bij drie dorpen namelijk in Tongging, Paropo en Silalahi - bekend als sitelu huta (drie dorpen) - aan de noordwest kust van het Toba meer. Hoewel de markten op Pematang Siantar of op Balige zijn, kunt u veel ulos vinden bij de souvenirwinkels of bij kraampjes die handwerken verkopen op Tomok of Tuktuk.
Dus als u een ulos wilt kopen, voel eerst eens de textuur van het materiaal aan. Als het te soepel en zacht is, dan is het waarschijnlijk gemaakt door een machine en met synthetische kleurstof terwijl de originele handgeweven ulos een beetje ruw is als u het aanraakt. De originele handgeweven ulos textiel is natuurlijk niet goedkoop.
